Mine hn'ın Mektubu (Resim Kursu)
Sevgili misafirlerimiz ve dostlarımız sergimize hoş geldiniz.
Türk Anneler Derneğinin resim atölyesine bu sene katılanlardan biriyim ve ilk kez böyle bir sergide yer alıyorum, çok mutluyum.
Daha önce birçok atölyede çalıştım fakat hiçbir yerde bu sıcak ortamı bulamadım, sevemedim.Burada herkes son derece samimi ve doğal, hırs-çekememezlik asla yok….
Sevgili hocamız Hüsniye Erol da bir o kadar verici ve candan… Herkese yetebilmek için bir kelebek gibi oradan oraya koşuşturuyor.Teşekkürler hocam sizden çok şey öğrendik.
Atölyede herkes birbirine yardımcı, daha “ ah! kırmızım bitti” derken her köşeden “bende var-benimkini al “ gibi sesler geliyor…Zorlandığımız yerlerde ise arabayı park ettirir gibi “ sağ yap, sağ yap, topla topla “gibi yönlendirmelerle resim bitiveriyor, ya da “ ne olur şuraya bir kedi konduruver “ gibi yardımlaşmalar ile resim şenleniyor.
Belgin’in çınlayan kahkahaları, resmi bitirip imzasını atmış Sevgi’ nin havası..Burada çalışırken tüm streslerden uzaklaşıyorum, çaylar, kahveler, boyaların o sanatsal kokusu…. Vaktin nasıl geçtiğini anlamıyorum, bir bakıyorum gün bitmiş ve eve dönüş vakti gelmiş.
Aslında T.Anneler Derneğinin yaptığı da bu değil mi? Önce annelik, tamam ama, anne kendisini yenilemezse, kendisi mutlu olmazsa eşine ve çocuklarına nasıl mutluluk ve huzur verebilir?
Sanat ile uğraşmak hayata bakış açışını genişletir, insanı sevmeyi, ona karşı sabır göstermeyi ve affetmeyi öğretir ve bunlar da mutluluğu getirir.
Bende bir yandan vaktimi güzel bir şeyle uğraşmanın keyfiyle, diğer taraftan da bir şey yaratmış olmanın gururu, yüzümde kocaman bir gülücükle, bir an önce gelmesini dilediğim gelecek haftanın hayalini kurarak evime dönüyorum.Tabii bu arada da akşama ne yemek yapacağım diye de düşünüyorum.
Benim gibi herkes çok heyecanlı,uzun süre çalıştık ve eserlerimizi sizlere göstermek için sabırsızlanıyoruz.Burada emeği olan herkesi kutluyorum.
Umarım hepsini beğenirsiniz, iyi seyirler diliyorum.
Mine
Türk Anneler Derneğinin resim atölyesine bu sene katılanlardan biriyim ve ilk kez böyle bir sergide yer alıyorum, çok mutluyum.
Daha önce birçok atölyede çalıştım fakat hiçbir yerde bu sıcak ortamı bulamadım, sevemedim.Burada herkes son derece samimi ve doğal, hırs-çekememezlik asla yok….
Sevgili hocamız Hüsniye Erol da bir o kadar verici ve candan… Herkese yetebilmek için bir kelebek gibi oradan oraya koşuşturuyor.Teşekkürler hocam sizden çok şey öğrendik.
Atölyede herkes birbirine yardımcı, daha “ ah! kırmızım bitti” derken her köşeden “bende var-benimkini al “ gibi sesler geliyor…Zorlandığımız yerlerde ise arabayı park ettirir gibi “ sağ yap, sağ yap, topla topla “gibi yönlendirmelerle resim bitiveriyor, ya da “ ne olur şuraya bir kedi konduruver “ gibi yardımlaşmalar ile resim şenleniyor.
Belgin’in çınlayan kahkahaları, resmi bitirip imzasını atmış Sevgi’ nin havası..Burada çalışırken tüm streslerden uzaklaşıyorum, çaylar, kahveler, boyaların o sanatsal kokusu…. Vaktin nasıl geçtiğini anlamıyorum, bir bakıyorum gün bitmiş ve eve dönüş vakti gelmiş.
Aslında T.Anneler Derneğinin yaptığı da bu değil mi? Önce annelik, tamam ama, anne kendisini yenilemezse, kendisi mutlu olmazsa eşine ve çocuklarına nasıl mutluluk ve huzur verebilir?
Sanat ile uğraşmak hayata bakış açışını genişletir, insanı sevmeyi, ona karşı sabır göstermeyi ve affetmeyi öğretir ve bunlar da mutluluğu getirir.
Bende bir yandan vaktimi güzel bir şeyle uğraşmanın keyfiyle, diğer taraftan da bir şey yaratmış olmanın gururu, yüzümde kocaman bir gülücükle, bir an önce gelmesini dilediğim gelecek haftanın hayalini kurarak evime dönüyorum.Tabii bu arada da akşama ne yemek yapacağım diye de düşünüyorum.
Benim gibi herkes çok heyecanlı,uzun süre çalıştık ve eserlerimizi sizlere göstermek için sabırsızlanıyoruz.Burada emeği olan herkesi kutluyorum.
Umarım hepsini beğenirsiniz, iyi seyirler diliyorum.
Mine